Opowiadania o Lenie i Witku :-)

kasiaw

A możeby tak koniec offa? Razz

marta

Aga wytlumacz babci co to :koniec offa??kto pyta nie błądzi!/

niuńka

offf top to nie na temat czyli smiecenie Razz

zbaczanie z topicu czyli tematu Very Happy

marta

DZięki niuńka czyli właśnie naśmieciłam.Może będe do usunięcia?

Gość

Ups.. Przperaszam, to moja wina.

Odc. 1 „ Przecież nie tak miało być. „
Cz. 2

Po chwili dotarli do sali gdzie wykonywano różnego rodzaju zabiegi:
- Już jesteśmy. – powiedział Jacek gdy weszli do środka.
- To dobrze… - odpowiedział niejaki Witold Latoszek robiąc coś przy pacjencie. – Przecież... – urwał gdy spojrzał w stronę przyjaciela. – Miałeś przyprowadzić Martę, a nie… - urwał ponownie i wskazał na Lenę.
- No ale Marty nie było. Więc przyprowadziłem Lenę, przecież też się przyda. – tym razem to Jacek wskazał na kobietę.
- To trzeba było przyjść samemu. – odpowiedział zbyt głośno Witek nie patrząc w ich stronę.
- To może ja jednak pójdę. – odpowiedziała nie co ciszej Lena spuszczając wzrok.
- Nie. Zostaniesz. – Jacek złapał ją za ramię, gdy ta chciała wyjść z sali. – on nie jest tutaj sam. Pomożesz nam.
Chwilę później wspólnie opatrywali dość mocno poranioną nogę jakiegoś pacjenta. Co to była za rana, sama Lena nie potrafiła tego stwierdzić. Pewne było to, że operacja jak na razie nie była potrzebna. Kilka badań. W zabiegowym panowała cisza, którą ktoś przerywał co jakiś czas prosząc o coś:
- Bandaż. – powiedział obojętnie i oschle Latoszek do Leny wyciągając ku niej rękę. Dziewczyna momentalnie odwróciła się w stronę stolika gdzie powinny być bandaże. Jednakże ku jej lekkiemu przerażeniu ich nie było. Spojrzała niepewnie w stronę Jacka, a następnie w stronę Witka. Wciąż stał do niej tyłem z wyciągniętą ręką. Lena gorączkowo rozejrzała się dokoła siebie. Nigdzie nie było bandaży:
- Bandaż! – krzyknął mężczyzna. – Chyba wyraźne mówię.
- Wiem, rozumiem i głucha nie jestem, ale ich nie ma! – krzyknęła lekarka w stronę przyjaciela.
- To je znajdź! Już dawno powinnaś to zrobić. – Witek spojrzał na Jacka. Ten zaś stal lekko skrzywiony i z nie dowierzeniem patrzył na przyjaciela. Kiwał głową. – przestań… - syknął Latoszek w jego stronę i spojrzał na Lenę.
- Proszę.. – po kilku minutach wręczyła mu dwa bandaże.
- Resztę dokończysz sama? – spytał Jacek gdy skończył z grubsza opatrywać ranę.
- Tak, tak… - odpowiedziała niepewnie Lena patrząc gdzieś przed siebie.
- W takim razie My idziemy. Chodź Witek. – Mejer skierował swe kroki w stronę wyjścia.
- Mamy ją tu sami zostawić? – spytał Latoszek kpiąco patrząc na kolegę
- Przestań już! – tym razem syknął Jacek. – Tak. My ją tu zostawiamy bo ona sobie poradzi. – wypchnął go za drzwi i odwracając się u Lenie spojrzał na nią – Nie przejmuj się.. – po czym zamknął drzwi.
W zabiegowym ponownie zapadła cisza. Lena oparta o stolik stała wpatrzona w drzwi gdzie przed chwilą wyszli jej przyjaciele. To wszystko było takie dziwnie. Niby są przyjaciółmi, jednak wciąż się kłócą:
- Tak dalej to ja nie pociągnę. – szepnęła sama do siebie, bawiąc się długopisem.
- Przepraszam… - pacjent spojrzał w stronę Starskiej.
- Ach tak. Już, już… Już kończę..

Tym czasem tuż za drzwiami Witek wraz z Jackiem stali w milczeniu patrząc się na siebie. Wyglądało to dość komicznie. Można wręcz powiedzieć, ż wyglądali jak zakochana para:
- Do cholery, Witek co Ty wyprawiasz! – syknął któryś już raz Jacek.
- O co Ci chodzi? – spytał zdziwiony Latoszek.
- O co? Czy Ty widzisz co Ty wyprawiasz? Ranisz i siebie i ją! – krzyknął Mejer.
- Ranię? Nie! Mylisz się. Po prostu wkurza mnie to jak się zachowuje. Wielka i mądra pani doktor! – zakpił Latoszek.
- Skoro tak chcesz dalej ciągnąć tą grę między Wami to mnie teraz w to nie mieszaj. Dobra? Pomogłem Ci już nie raz. Ale teraz nie mam zamiaru. Może gdy popełnisz jakiś błąd, którego będziesz żałować to może w końcu zrozumiesz jak bardzo kochasz ją i siebie. Cześć. – Jacek odszedł zostawiając Latoszka samego.
- Kocham ją i co z tego? Przecież ona nie.. – odpowiedział sam sobie i poszedł w kierunku pokoju lekarskiego.
Temu wszystkiemu zaś przysłuchiwała się Lena, która stała przy drzwiach z zamiarem wyjścia z sali.
C.D.N.

P.S. Za jakiekolwiek błędy przepraszam...

C.D jutro

niuńka

o jaaaa rozmarzyłam sie cłąkowicie i nie zasne super Naciolka Smile

xatty

Naciollka wprost rozpływam się. Rozbudziłaś moje zmysły. I już nie mogę się doczekać ciągu dalszego. Słodziutkie:) Smile

Może naprawdę pomyśl o założeniu bloga z opowiadankami:) Smile

marta

No piękne piękne -Tarnow gorą!!!

kAsIuNia_90

Bardzio mi sie podobałooo=)

Chcę już jutroo i C.D !!! Razz

Gość

Dziękuję ;**
Małe sprostowanie: '(...) jak bardzo kochasz ją i siebie' - tu ma być 'ranisz' zagalopowałam się ;p

Nie. Racej pozostanię przy pisaniu na forum =)
Mart jesteś z Tarnowa? =)

EDIT:
Nacioll się żegna i idzie spac ;*** =) Dobranoc =)
Dziękuję wszystkim za miłe przyjęcie tutaj mnie ;*** =)

parys

Wreszcie i ja przeczytałam.Bardzo,bardzo,bardzo...pod kazdym względem... Very Happy

I tym sposobem mamy dwie nadworne pisarki Very Happy

niuńka

Nacioll kiedy cos dalej?

FABIAN2

niuńka a kiedy Twoje

niuńka

moje znajac mnie w czwartek moze jutro jak dobrze pojdzie Smile

w apietk ide na bankiet hehe to raczej nie Razz

kAsIuNia_90

Czyzby nowiutka pisareczka zrezygnowała z kolejnego cedeka...?? Sad

Czekam i czekam...ale nic się nie pojawiaaa Sad

Buuu