"Na dobre i na złe"

Anna Z

Jak poczytałam sobie, co szykują w innych serialach, to na ogół nasz nie odbiega od pewnej normy. Schemat się powtarza. Ale wyjazdy, jeżeli się szykują, to na ogół w sytuacjach, kiedy aktorka będzie zajęta czym innym przez pewien czas. W przypadku Anity Sokołowskiej nic takiego nie wiadomo, czyli jednak wynika to ze scenariusza. I tak zastanawia mnie czemu to ma służyć. Bo jeżeli narażeniu na szwank wierności Latoszka, to przecież plan można zrealizować byłoby bez wyjazdu, skoro Lena zajęta pracą naukową i tak dla swego partnera miała niewiele czasu, a zajęta doktoratem i tak szybko ewentualnego zainteresowania Witka inną kobietą by nie zauważyła. Bo dla mnie głupi jest pomysł, że z tęsknoty za Leną Witek rzuci się w ramiona innej kobiety. Zresztą, tęsknić za bliskością można też mieszkając z kochaną osobą pod jednym dachem. Inna możliwość, to atrakcje, które czekają Lenę w Londynie, mogą narazić na szwank jej związek. Ale przecież i tak nie będziemy widzieć tego co czeka Lenę w Londynie, więc dla fabuły serialowej to bez sensu. A wszystko przypomina to co było u Burskich. Zresztą obejrzałam sobie jeszcze raz to co działo się między Kubą a Ewą i jeszcze raz utwierdzam się w przekonaniu, że ani to ciekawe, ani ekscytujące nie było. A i zazdrość Zośki dość powierzchowna. Tym bardziej, że po tym wszystkim jakichś zaskakujących zwrotów akcji w tym wątku nie było. Więc tym bardziej powielanie tego samego schematu sprzed kilku miesięcy jest dla mnie bez sensu. Sens to wszystko miałoby wtedy, gdyby Anita chciała pożegnać się z serialem, wtedy scenarzyści tak poprowadziliby wątek, żeby Latoszka zainteresować odpowiednio wcześniej inną kobietą, później Lena podejmuje decyzję o pozostaniu w Londynie (nieważne czy pod wpływem zdrady Witka czy niezależnie od wszystkiego) i wątek toczy się już bez Leny. Ale gdyby tak miało być, to absurdalny byłby ten ślub, więc raczej by z niego zrezygnowano. Dlatego jestem skłonna uwierzyć scenarzystce, że ten szczęśliwy finał będzie. Ale kłopoty można mnożyć bez usuwania postaci z serialu. Scenarzyści podcinają gałąź, na której siedzą odsuwając na długo lubiane postaci z serialu, a rozbudowując wątki tych, którzy wywołują złe emocje. Niech usuną Konicę (przydałby mu się odwyk), niech wyślą na jakieś zagraniczne wykłady Orlicką, ale Lenę? Po co? Czy po to, żeby przekonać nas, że może zrobić błyskotliwą karierę kosztem szczęścia osobistego? Czy po to, żeby przekonać nas, że ostatecznie wybierze jednak miłość, ale poniesie fiasko na polu naukowym? I jedna, i druga możliwość mało mnie interesuje. A większość widzów pewnie też. Skoro nas przekonywano przez kilka lat, że Lenę i Witka łączy prawdziwa miłość, to mało przekonująca jest dla mnie decyzja Leny, która dopiero w ostatniej chwili przed wyjazdem uświadomiła sobie jaką cenę przyjdzie jej zapłacić. Wcześniej pokazywano nam kogoś zupełnie, ale to zupełnie obcego, kto nawet nie bardzo się liczy z opinią swego partnera, a przede wszystkim z jego uczuciami. Przecież do Leny to nie podobne. Jakieś wszystko to mocno naciągane i nieprawdziwe. I niestety, nie mam dobrych przeczuć odnośnie tego wątku. A jednocześnie, oglądając powtórnie niektóre odcinki z zeszłego sezonu i to te bez Latoszków, stwierdzam, że jednak ten serial pomimo narzekań ma odpowiedni poziom, skoro bez znudzenia mogę powtórnie obejrzeć odcinek od początku do końca. Może i w wątku Latoszków nie będzie aż tak źle.

vehae

Anna Z

vehae

Jak przyjechała mama Leny, to Latoszek powiedział coś takiego: Oboje pracujemy, poradzimy sobie (finansowo). Mam złe przeczucia. Być może będzie tak, że Lena wróci wcześniej (z różnych powodów) i nie będzie miała pracy. Albo ten cały profesor okaże się wielkim oszustem i będzie tam robiła za darmo. Przecież o kasie wspominała, też pewnie nie bez przyczyny. Mi się wydaje, że ją tam coś spotka w tym Londynie, ale to jest prawdopodobnie taka rzecz, której żadna z nas nie jest w stanie przewidzieć. Czasami scenarzyści mają fajne pomysły. Bardzo ciekawy był pomysł z bratem Latoszka, z matką. Szkoda tylko, że nie chcą kontynuować tego wątku. Ale mam nadzieję, że kiedyś jednak zechcą. A my przewidywałyśmy różne rzeczy, które się nie sprawdziły. Ja na przykład podejrzewałam, że rodzice Latoszka pili i jego brat umarł na skutek domowej awantury. Tak samo pewnie będzie z bieżącymi wątkami.

Anna Z

Gdyby każde wypowiedziane zdanie chcieć traktować jako zapowiedź czegoś, to jak potraktować tekst Bartosza do Leny, że ona nie potrafi kochać. Albo tekst do Latoszka, że kobiety wolą silnych facetów i że Lena czeka tylko na sposobność, żeby go opuścić. W końcu gdyby chcieć w ten sposób oglądać serial, to niczego pozytywnego w żadnym wątku nie można by się spodziewać. Ja oczekuję tylko tego, że jeżeli Lena wróci wcześniej z Londynu, to dlatego, że podejmie taką decyzję z własnej nieprzymuszonej woli. Nie dlatego, że nieoczekiwanie zajdzie w ciążę i ta pokrzyżuje jej plany, nie dlatego, że Latoszek np. będzie potrzebował opieki czy wsparcia w jakiejś trudnej sytuacji (np. choroba jego matki tym razem), ale dlatego, że taka będzie jej wola. A praca w LG będzie i tak na nią czekać. W końcu wysłana została na ten staż z rekomendacji ordynator, a Tretter pewnie tę decyzję zaaprobował. Niekoniecznie muszą przyjmować na jej miejsce kogoś innego. W końcu Latoszek ma dużo wolnego czasu, a i Pawica też, mogą pracować za Lenę. A jak jeszcze pojawi się ktoś na staż, to sytuacja będzie rozwiązana. W końcu na pewno została zawarta odpowiednia umowa między kliniką Edwardsa a szpitalem w LG, a więc Lena nie jedzie pracować na czarno, tylko najzupełniej legalnie. Choć oczywiście mogą być jakieś konsekwencje prawne, gdyby Lena zechciała zerwać umowę i wrócić wcześniej.

vehae

Anna Z

vehae

Widzisz, to mamy na ten temat trochę inne zdanie.

Anna Z

vehae

Tak być powinno.

Anna Z

vehae

Anna Z

marta

[quote="Anna Z"]

Anna Z

Masz Marta oczywiście rację. Dlatego trzeba mieć zdrowy dystans do tego co się ogląda. Owszem, można się emocjonować przebiegiem wydarzeń, bo inaczej po co byłoby oglądać cokolwiek, gdyby podchodzić do tego zupełnie obojętnie (ja przynajmniej nie potrafię oglądać serialu, który nie wywołuje we mnie żadnych emocji), z drugiej strony trzeba mieć świadomość, że to co oglądamy na ekranie, to swego rodzaju bajka, a nie prawdziwe życie. Gdyby jednak wypełniono nam serial prozą życia, to któż chciałby to oglądać? Lubimy być oszukiwani i wierzyć, że prawdziwe życie bywa tak piękne, że jak miłość to po grób, że jak ktoś drań, to prędzej czy później poniesie konsekwencje... Ale to prawda, życie tak nie wygląda. A niestety, wielu oglądaczy zatraca granicę między fikcją a rzeczywistością. No cóż, ale tak było zawsze. W czasach Sienkiewicza wspominano, że czytelnicy żyli życiem bohaterów Trylogii (wtedy najpierw powieść ukazywała się w odcinkach w prasie, więc było to coś na kształt serialu). A więc niezależnie od pokolenia, dojrzałości emocjonalnej, wiedzy o życiu, wykształcenia po prostu lubimy wierzyć, że jest gdzieś życie lepsze, piękniejsze. Gorzej, jeżeli zidentyfikujemy się tak bardzo z fikcją serialową, że staje się to przyczyną frustracji, że nasze życie nie dorównuje serialowemu.