:)

Ania

Aukcja WOŚP - Kolekcja Kampanii "KUPUJĘ U POLSKICH PROJEKTANTÓW":
[link widoczny dla zalogowanych]

Ania

HOBO prezentuje: "5 żywotów Marii K."
[link widoczny dla zalogowanych]

Występuje: Anita Sokołowska

Premiera lubelska: 24 lutego 2012 r.
Premiera bydgoska: 9 marca 2012 r.

asiaa

Nie wiem czy to było, filmik stary bo z 2009 r. znalazłam go przypadkowo
Występują: Katarzyna Kaźmierczak, Anna Kociarz, Emilia Komarnicka, Jacek
Labijak, Cezary Rybiński, Marek Tynda, Anita Sokołowska oraz Iwona
Pasińska
http://www.youtube.com/watch?v=uhe88nxoYsc
A w tym są zdjęcia z powyższego spektaklu
http://www.youtube.com/watch?v=vHA_QbO6ul0

FABIAN2

Bydgoszcz. Premiera "Opowieści zimowych" w Polskim

[link widoczny dla zalogowanych]

Ania

Nowi członkowie Zespołu HOBO ART FOUNDATION
[link widoczny dla zalogowanych]

FABIAN2

[link widoczny dla zalogowanych]

Ania

Zima w teatrze. W bajkach Andersena
[link widoczny dla zalogowanych]

"Opowieści zimowe"
[link widoczny dla zalogowanych]
W tym materiale oprócz Reżyserki wypowiadają się również Aktorzy, jako pierwsza Anita. Smile

Ania

Nie trafiłam na ten link na forum; jeśli jednak pojawił się już wcześniej, to przepraszam za jego powtórne wstawienie.

Słuchowisko "Mimesis"
[link widoczny dla zalogowanych]

Udało mi się tam znaleźć jeszcze inne audycje z udziałem Anity:

O "Joannie d'Arc..." [link widoczny dla zalogowanych]
O "Hekabe" [link widoczny dla zalogowanych]
O 9. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy [link widoczny dla zalogowanych]
Dwie strony ekranu (28.03.2010) - w programie m.in. relacja z toruńskiego planu Ndinz [link widoczny dla zalogowanych]
Realizacja zdjęć do 411 odc. Ndinz w Toruniu [link widoczny dla zalogowanych]
O "Łaknąć" [link widoczny dla zalogowanych]
O trwającym w Bydgoszczy VIII Festiwalu Prapremier [link widoczny dla zalogowanych]
Mimesis w Chrystkowie [link widoczny dla zalogowanych]
O przygotowaniach do premiery "Nordost" [link widoczny dla zalogowanych]

zygus

Ania

"Opowieści zimowe" [recenzja]
[link widoczny dla zalogowanych]

Bajka, nie-bajka? [autor: Kasia Czelusta, za: [link widoczny dla zalogowanych] ]
Premiera, która właśnie gości na scenie Teatru Polskiego to tym razem coś zupełnie innego. „Opowieści zimowe” wg Andersena wyreżyserowała Iga Gańczarczyk tworząc tym samym całkowicie odmienną wizję typowej bajki. Tutaj ogromną rolę odgrywa wyobraźnia i to ona staje się przekaźnikiem całej historii.

Założeniem, jakie postawili sobie twórcy spektaklu jest traktowanie dzieci w sposób niezwykle poważny. Oczywiście przedstawienie zawiera elementy śmieszne, czy groteskowe, ale w pewnych momentach jest ich, jak na lekarstwo. Scenariusz, który napisała Gańczarczyk ma sens i został pomyślany dobrze, aktorzy też uporali się z nietypowymi przecież rolami dla dzieci – coś jednak nie pozwala ocenić tego spektaklu maksymalnie.

Fabułą przewodnią przedstawienia jest historia Gerdy, która rozpaczliwe poszukuje Kaja wyrywając go jednocześnie z sideł złej i ponurej Królowej Śniegu. Mamy zatem bardzo etyczne postępowanie godne wszelkiej pochwały. Role te nie pozostawiają wiele do życzenia są poprawne, momentami wzruszające, także rozsmieszają, gdy trzeba.

Przyglądając się temu przedstawieniu od strony adresata warto zastanowić się nad tym, czy dzieci, które są głównymi adresatami tego widowiska będą miały na tyle wyobraźni, by pokonać tę barierę. Spektakl, bowiem oszczędny jest w scenografię i kostiumy. Niestety potwierdziło się to, co odczuwałam słysząc tylko w zapowiedziach „Opowieści zimowych”. Wg mne dzieci w przedziale od 5-10 lat nie do końca rozumieją przekaz, który wciśnięty jest w metaforę. Choinka bez stroju drzewka za to w getrach i sukience jest przynajmniej na początku mało przekonująca.

Chaos, rodzący się już w pierwszej scenie powoduje, że dzieci tracą rachubę – zwłaszcza te z ostatnich rzędów, które mało widzą - skutkiem czego umilają sobie czas rozmową. Bałwan w spodniach i marynarce wydaje się być także mało obrazowy. Uważam, że należy rozwijać dziecięcą wyobraźnię, ale w trochę inny sposób. „Opowieści zimowe” są mimo wszystko skomplikowanym przedstawieniem i ta młodsza część publiczności musi wykazać się ogromnym skupieniem. O takie jednak trudno w dobie komputerów i Internetu. Teksty niektórych piosenek także są nieco niedobrane jeśli chodzi o dzieci w wieku przedszkolnym.

Oczywiście sprawę indywidualnej oceny pozostawiam każdemu z osobna. Na pewno warto wybrać się na ten spektakl i zastanowić się nad sztuką współczesną.

Bajka dla dzieci na poważnie
[link widoczny dla zalogowanych]

Anna Z

Dzięki Aniu. Jesteś nieoceniona w wyszukiwaniu informacji.

Ania

Czym warto straszyć dzieci
[link widoczny dla zalogowanych]

"Opowieści zimowe" w TPB
[link widoczny dla zalogowanych]

Słodko-gorzki Andersen
[link widoczny dla zalogowanych]

"Opowieści zimowe" w reż. Igi Gańczarczyk w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Pisze Anna Tarnowska w Gazecie Wyborczej - Bydgoszcz.

«Piątkowa premiera spektaklu "Opowieści zimowe" w reżyserii Igi Gańczarczyk udowodniła, że baśnie Andersena to literatura nie tylko dla dzieci. Długimi owacjami aktorów nagrodzili widzowie w każdym wieku

Na "Opowieści zimowe" nieprzypadkowo składają się trzy baśnie duńskiego pisarza. Do "Królowej Śniegu", która jest centralną historią spektaklu, reżyserka Iga Gańczarczyk dołożyła jeszcze mniej znane opowieści Hansa Ch. Andersena - "Choinkę" i "Śniegowego bałwana".

Tych baśni tylko pozornie nic ze sobą nie łączy - Choinka (w tej roli Anita Sokołowska) marzy o tym, żeby urosnąć na ryle wysoko, by drwale w końcu wycięli ją i wywieźli z lasu już jako bożonarodzeniowe drzewko. Bałwan (Mateusz Łasowski), niepoprawny marzyciel zakochany w piecu, kończy swoje życie jak każdy inny stwór ulepiony ze śniegu - roztapia się, tyle że nie w promieniach wiosennego słońca, a przy gorących kaflach obiektu swoich uczuć.

Historię bohaterów "Królowej Śniegu" znają chyba wszyscy. Gerda (Marta Ścisłowicz) wyrusza na poszukiwanie swojego przyjaciela Kaja (Grzegorz Twaróg), którego serce zamieniło się w lód.

Gańczarczyk znalazła wspólny mianownik do tych trzech historii. I z "Opowieści zimowych" zrobiła spektakl pełen refleksji nad przemijaniem. Ale zaduma nad nieubłaganie uciekającym czasem nie sprawia, że przedstawienie jest smutne w odbiorze. Bo i sam świat stworzony przez Andersena do końca taki

Na scenie Teatru Polskiego nie zawsze wesołe refleksje nad życiem przeplatały się z brawurowo odegranymi przez aktorów komicznymi scenami nie jest. Język baśniopisarza pełen jest humoru i ironicznych żartów, zabawnych aluzji i gier słownych umiejętnie zagranych przez aktorów. Widzowie łapali w lot dowcipne teksty i wieloznaczne sytuacje. A że wybuchy śmiechu ze strony dzieci zdarzały się w zupełnie innych momentach niż gromki śmiech dorosłych widzów, świadczy tylko o rym, że Gańczarczyk przełożyła Andersena na scenę w mistrzowski sposób. Zrobiła spektakl dla wszystkich.

Dobrym pomysłem twórców była ucieczka od infatylizmu, który w przypadku inscenizacji bajek, zazwyczaj dominuje na scenie. W "Opowieściach zimowych" nie ma pieszczotliwego mówienia do dzieci czy dziecięcych piosenek z refrenami. Nie ma także zamku, sań Królowej Śniegu ani żadnych innych rekwizytów. Jedynym elementem scenografii jest zawieszona nad sceną instalacja złożona z kwiatów, przypominających płatki śniegu. Bo spektakl zmusza widzów do nieustannej gry wyobraźni. Aktorzy swoje historie opowiadają nie tylko słowami, ale i gestami. Dużo tu dobrych pomysłów na ruch sceniczny autorstwa Dominiki Knapik. Jest i pantomima w miejsce historii Gerdy o odejściu przyjaciela, są migające lampki na ustrojonej choince "zagrane" przez cały zespół, są i popisowe sztuczki Kaja, który chwali się przed Królową Śniegu swoimi zdolnościami akrobatycznymi.

Z niecierpliwością czekałam na scenę, w której Gerda wysłuchuje opowieści kwiatów. Kto czytał baśń, ten wie, że to dość depresyjne historie o śmierci, ciemnościach i samotności. Gańczarczyk zdecydowała się odciągnąć uwagę widza od smutnych treści i ze spotkania dziewczynki z kwiatami zrobiła rockowo-jazzowy koncert. Popisy wokalne przeplatane są dodatkowo wypuszczanymi na scenę bańkami mydlanymi, a aktorzy przechadzają się wśród widzów, budząc zainteresowanie szczególnie tych najmłodszych.

Na brawa zasługuje także Daniel Pigoński, autor muzyki, która raz jest jedynie tłem do wydarzeń na scenie, innym razem zmienia się w efekty dźwiękowe współgrające z gestami aktorów, aż w końcu to muzyka staje się bohaterką akcji.

Spektakl efektowny i profesjonalny pod każdym względem. Zresztą nie po raz pierwszy bydgoscy aktorzy pokazali, że w inscenizacjach przeznaczonych nie tylko dla dorosłych nie mają sobie równych.»
"Słodko-gorzki Andersen"
Anna Tarnowska
Gazeta Wyborcza - Bydgoszcz nr 12
16-01-2012

Poczuj baśniowy nastrój Andersena
[link widoczny dla zalogowanych]

Poszukiwanie siebie w falujących płatkach śniegu
[link widoczny dla zalogowanych]

"Opowieści zimowe" w Teatrze Polskim
[link widoczny dla zalogowanych]

as_kolorowa · Gość

Byłem w sobotę na tym przedstawieniu. Moim zdaniem zbyt uboga scenografia, choć chwalona przez krytykę. Ale kostiumy OK. Zwłaszcza świecąca pelerynka na choince-Anicie, która symbolizowała świecidełka choinkowe. Anita świetnie tańczyła, co też było zauważone przez krytyków. Natomiast dzieciom najbardziej podobał się pacynka-pies, bo dzieci przyzwyczajone są do teatru lalkowego. No i Andersena nie trzeba reklamować, bo każdy z nas był kiedyś dzieckiem i czytał jego basnie

Ania

zygus

http://www.youtube.com/watch?v=bZ67t9eSrwI